To Be Possessed

To Be Possessed

performance

Τρίτη 26 Σεπτεμβρίου
Ώρα: 21:30
Χώρος: Σκηνή Μπαλέτου Μύλου του Παππά
Είσοδος: 2 ευρώ

Δαιμονισμοί, εξορκισμοί, εσωτερικές φωνές, φασματικές παρουσίες.

Η Χαρά Κότσαλη στήνει ένα σόλο για την πνευματοκαταληψία, για την οποία κατηγορήθηκαν πρωτίστως γυναίκες και άνδρες ανέλαβαν να τις εξορκίσουν.

Το “to be possessed” είναι μια σόλο σωματική και ηχητική περφόρμανς που εκθέτει υλικές και ηχητικές πτυχές ενός ετερόνομου DIY αρχείου «δαιμονισμένων» γυναικών από διαφορετικά πολιτισμικά συμφραζόμενα.

Χορεύτρια και χορογράφος, με παράλληλες σπουδές θεατρολογίας, ανθρωπολογίας και μουσικής, η Χαρά Κότσαλη αποπειράται να ανιχνεύσει το φαινόμενο της πνευματοκαταληψίας με μια διευρυμένη ανάγνωση. Μέσα από ένα αποδιαρθρωμένο σκηνικό τελετουργικό, επιδίδεται σε μια πρόβα δαιμονισμού. Επιχειρεί να εμψυχώσει τα ντοκουμέντα με τα οποία συναντιέται, καλώντας τα να αποκαλύψουν τον συντριπτικό αλλά και ανατρεπτικό τους χαρακτήρα.

Συντελεστές:

Ιδέα, χορογραφία και ερμηνεία: Χαρά Κότσαλη

Δραματουργία: Δήμητρα Μητροπούλου

Εικαστικός σύμβουλος: Περικλής Πραβητας

Μουσική και σχεδιασμός ήχου: Jeph Vanger

Πρωτότυπη μουσική σύνθεση (“FURIOSA”), Μεταγραφή φωνής και εναρμόνιση lip sync: Δήμητρα Τρυπάνη

Σχεδιασμός φωτισμών: Ελίζα Αλεξανδροπούλου

Εκτέλεση παραγωγής: DELTA PI

Ανάθεση – Παραγωγή: ΣΤΕΓΗ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΩΝΑΣΗ

Όπως σημειώνει η ίδια: «Το κατειλημμένο σώμα: Διάτρητο και πληθυντικό, αυθάδες και αντιπαραγωγικό, ενδίδει σε μια χειραφετητική και, πολλές φορές, επουλωτική μανία. Από την εφηβεία μου είχα μια εμμονή με τις ταινίες τρόμου και ειδικά ό,τι αφορούσε στοιχειωμένα μέρη και δαιμονισμούς. Η ιδέα ενός κοριτσιού ή μιας γυναίκας που μιλούσε με πολλές φωνές, σε μια άλλη γλώσσα, που έφτυνε τον εξορκιστή της και άνοιγε το σώμα της διάπλατα, μου δημιουργούσε μια αίσθηση φόβου και ικανοποίησης. Τα χρόνια πέρασαν, οι εμμονές μου μετατοπίστηκαν σε άλλα πεδία και η αίσθηση ότι τα πάντα είναι «στοιχειωμένα» και όλοι οι άνθρωποι «δαιμονισμένοι» έγινε βεβαιότητα. Σώματα που ξεχειλίζουν, που γνωρίζουν γλώσσες που δεν διδάχθηκαν, σώματα που εισέρχονται σε μια ζώνη διακινδύνευσης και ταυτόχρονα γίνονται απειλητικά. Σώματα για πάντα εκτός εαυτού, μορφές εμπειρίας που αμφισβητούν την αυτάρκεια και την αυτονομία του ατόμου. Η γενεαλογία των κατειλημμένων σωμάτων αφηγείται το αδύνατο της απόλυτης μοναξιάς και αποκαλύπτει ότι ο λόγος και η γραφή, η πράξη και η συνείδηση, o άυλος και ο υλικός κόσμος είναι στοιχειωμένα από φωνές που προηγήθηκαν και φωνές που δεν έχουν ακόμα γεννηθεί. Συλλέγοντας ένα αρχείο ήχων, εικόνων και υλικών, αποπειράθηκα να βάλω διαφορετικές φωνές να συνομιλήσουν για το βίωμα και την έννοια της κατάληψης από δυνάμεις που ξεπερνούν το ατομικό σώμα, για τη μοναχικότητα ως συνάντηση με τις φασματικές παρουσίες της μνήμης και της σκέψης, για τα αντικείμενα που κουβαλάνε άλλες ζωές και, τελικά, για «τα ανήκουστα τραγούδια», την αόρατη μουσική που κατοικεί στα επί σκηνής ντοκουμέντα».