Manoeuvre
Manoeuvre
Κυριακή 19 Σπετεμβρίου 2021 – 19:30 – Μύλος του Παππά, κεντρική αυλή
Μια ξύλινη σανίδα και δύο χορεύτριες. Αυτό είναι όλο; Μπορεί, αλλά και προφανώς όχι. Παράδοξη συνθήκη, αλλά και εύστοχος περιορισμός για να ερευνήσει κανείς τα όρια της κινητικής επινοητικότητας και να μελετήσει το χορευτικό σώμα επί τω έργω.
Το έργο παρουσιάζεται στην core εκδοχή του, σε εξωτερικό χώρο με φυσικό ήχο και φως, εστιάζοντας στην κινητική του παρτιτούρα.
- Χορογραφία & Ερμηνεία: Κάντυ Καρρά & Χαρά Κότσαλη
- Σχεδιασμός και Κατασκευή Σκηνικών & Αντικειμένων: Χρυσούλα Κοροβέση, Μάριος Γαμπιεράκης
- Σχεδιασμός Φωτισμών: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
- Ηχοτοπίο & Μουσική Σύνθεση: Jeph Vanger
- Ευχαριστίες: Μαργαρίτα Τρίκκα, Αθηνά Λαμπαδαρίδη, Νάντη Γώγουλου, Αμαλία Κοσμά, Κώστας Κωνσταντίνου, Ευθύμιος Μοσχόπουλος, Αλέκος Μπουρέλιας, Δημήτρης Μπουρζούκος, Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Μάρθα Πασακοπούλου, Ιωσήφ Φώσκολος
Μια ανάθεση και παραγωγή του 7ου Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση (7ONC).
Πρεμιέρα: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, Exhibition Space, Αθήνα, 1η Φεβρουαρίου 2020
Περισσότερα για το έργο:
Τι δουλειά έχει μια ξύλινη σανίδα σε ένα χορογραφικό έργο; Πράγμα, σκηνικό αντικείμενο ή μέρος της χορογραφίας; Πώς αλληλεπιδρούν η εύπλαστη υλικότητα του σώματος με το άκαμπτο υλικό του ξύλου; Τι μπορεί τελικά να προκύψει από τη σκηνική τους «σύμπραξη» και ποια δεδομένα μπορούν να ανατραπούν σε σχέση με την παραγωγή των κινητικών υλικών και τον τρόπο που ερμηνεύουμε ή προσδίδουμε νόημα σε ό,τι κωδικοποιείται στη γλώσσα του χορού;
Η πρώτη χορογραφική συνεργασία ανάμεσα στην Κάντυ Καρρά και τη Χαρά Κότσαλη λειτουργεί σαν λογοπαίγνιο· αντιστέκεται στην εύκολη ερμηνεία που επιχειρεί να «παραφράσει» την κίνηση ή ανοίγεται σε πολλά πιθανά σενάρια, δίχως να εξηγεί το αυτονόητο, δίχως να δημιουργεί πλεόνασμα νοήματος πέρα από αυτό που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας. Τελικά, φαίνεται να υπονοούν οι δύο χορογράφοι, η σανίδα είναι ένα πράγμα για το οποίο η κίνηση δεν είναι παρά ένα πείραμα.
ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ ΧΟΡΟΓΡΑΦΩΝ
«Εκκινώντας από το Plank Piece του Charles Ray, τα One minute sculptures του Eric Wurm και την εφεδρεία από ξύλινες σανίδες στην αποθήκη μου, γεννήθηκε η επιθυμία να αναμετρηθούμε με την επινοητικότητα μας. Είμαστε δυο άνθρωποι και μια ξύλινη σανίδα ή αλλιώς ένα mixed media trio που αποπειράται πολλά, άλλα δεν εκπληρώνει τίποτα. Τα σώματα παίζουν, κουβαλούν, σηκώνουν, στηρίζουν, αλληλοσυμπληρώνονται και αντιτίθενται κι αυτό είναι το σημαντικότερο έργο που παράγουν. Η διαδικασία της εργασίας απαλλάσσεται από το νόημα που της δίνει ο τελικός στόχος και παραδίδεται στην επικράτεια του παραλόγου. Βραχύβια κινούμενα γλυπτά που αυτοκατασκευάζονται και αυτοαναιρούνται επί σκηνής και στα μάτια μας ερήμην τους αποτυπώνουν εκατομμύρια ιστορίες άδοξου ηρωισμού και περήφανης ασημαντότητας» Χαρά Κότσαλη
«Θα θέλαμε η ζωή μας, ως ύλη, φαντασία και σχέση να έχει και να παράγει νόημα. Νόημα αντιληπτό σε εμάς ώστε να νοηματοδοτεί την προσπάθειά μας να τη ζήσουμε. Το κομμάτι επιχειρεί να καταγράψει τη διαχείριση ενός τέτοιου προβληματικού αιτήματος, που καταρρίπτεται αμέσως μόλις αρθρωθεί, με επιμονή, συμπάθεια και χιούμορ, έτσι όπως θα θέλαμε να αντιμετωπίζουμε τους καθημερινούς μας αγώνες.» Κάντυ Καρρά
